Frej be en Vuel well ejch fleje,
de Sehnsucht sätzt mir Flutere of.
Hu owe of dene Wolke leje,
rof gucke of mej Hous.
Ejch dät mich änfach tro losse,
käm dorch de gruß, wejt Welt.
All Menschlichkät dann falle losse,
mia wär et ejal, die zejt dat Jeld.
Ejch meßt kän Räs boche,
dät owe leje uda fleje.
Mot Kolobris dä Nektar soche,
mejch in dene hichste Bäm weje.
Dä Ränbesch von owe seh,
en ewich gren Bläddermea.
Oh Gott, be os de Welt nou schien,
dät singe ejch, flech hin und her.
Bat ejch jäa dät dat blejwt en Tram,
wead nie real Werklichkät.
Im Joate, innerm Apelbam,
han ejch vajäas Zejt un Roum.
Maria Hammes, Weiler bei Cochem