| Vortrag von Marliese Käsbach, Neef, Mundart-Abend St.Aldegund 9.11.08 Dä Nääwer Wend Seite 1:st.a.marliesekaesbach9.11.08.pdf [263 KB] Seite 2: st.a.marliesekaesbachseite2.pdf[112 KB] |
Weehnachde
off Nääwer Plaad - auf Neefer Platt
Denken esch onn freeeher noch ab unn zu,
badd woar ma onn Weehnachde noch su fruh.
Zwä Woche fiier denne Fäierdach,
do woar die Stuff schunn zogemach.
Zoo woar die Stuffedier, ma kunnt nett renn,
ei - do woar doch daad Kresskinnche drenn !
Edd Gäld wor knapp - unn trotzdem wor,
en Kreessbaam do, - bi jered Jor.
Unn ofgebotz wor en, - et wor en Pracht,
dä Schmuck,- dä wor halt sällwer gemach.
Die Keerze homma sällwer gedräht,
unn die Modder hot die Schläf genäht.
Dä Vadda hot dahne mit Stolz,
dä Schmuck offgehängt, - dä wor os Holz.
Ganz owwe off där Spitz do woor,
en Engel, - mit ganz goldene Hoor.
E Kreppsche os Pappedeckel - unn daad woar schie,
wor inner demm Baam - unn droff woar Watteschnie.
Unn kleesch danäwwer, mett bunde Bänner,
do wooren poa Sache fiir us Kenner:
Unn wie kunnt et anischder seh,
fir min Schwesda woar enn Pup dabeh.
Su ähn met ganz lange Zäpp,
die goong owends direkt mett en daad Bett.
E Bootsche met äm Sejel unn em Rorer,
daad woar fir mine kläne Brorer.
Zwäh Männesja unn en Kapitän,
daad woar ab sofort nur noch seen.
Fir mesch woar och ebbes dobei,
enn rischdisch Pabier engepackt---baad mach seh?
E poar näije Knestremp unn e näi Himmd,
schood dat daad Chresskinnsche nur ähß em Joar kimmt.
Unn wenn da die Keerze ho gebrännt
hott et Kläcksche geloot - unn die Modder hott geflännt .
Dä Vadda hott et Klaweer offgemacht,
unn mir honn gesung von der heilisch Nacht.
Unn uus all wor et domoals kloar,
datt et daad Fest fier et Chresskinnsche woar.
Die Zeet vergäähd unn mir gänn älder,
unn die Mensche hektischer unn kälter.
Jere äne ess emm Stress unn rennt ,
unn kähne mie dä annere kännt
Nur äähnd behärrschd daad Mensche Dänke:
baad soll esch bluuß demm annere schänke.
Daad gehiiert änfach zu där Fäier
wischdisch ess,- edd ess och däier.
Och wenn et nur Blödsinn iss,
esch hon ebbes geschänkt, - unn daad iss gewiss.
Ganz langsam drähd die Weld sisch werer,
dä Mensch gedd reewer - awwa nedd gescheerer.
Vill leschd wirred spärer Mänsche gäwwe,
- esch don et hoffentlich nimmi erläwwe,
die nur noch schänke, soowe unn frääaße,
unn dä Sinn vom Fest emm Suff vergääase.
Vill leschd don esch mesch och eehre,
unn vill leschd sollde ma wäle schunn brobeere,
bi edd moal woar unn bi ed gedoochd ,
dad Fest zur stille heilisch Nocht.
Su dänkt e bessje emm Kearzescheen,
onn dä schiene Engel vonn Bethlehem.
Fagäast e bissje dä Kommerz
unn hiert e bessje mie of owwer Herz.
Denn all dad Kleck of dera Weld,
kannsde nedd kawe fier noch sufill Geld.
Schänk e bessje Laache unn e nett Wort,
zur rischdiger Zääht omm rischdije Ort.
Unn gäff e bessje oaf vomm Kleeck,
dat kimmt mett Sescherhät zereeck.
Un wenn mir all dad honn gemacht,
daane homma die wiriklisch „Heilisch Nacht“
Jürgen Bremm, Neef und Bad Kreuznach
