Forst Hunsrück

Mäi Foascht
Melodie: Hab kein Obdach, keine Heimat

Häi en Foascht, do es mäin Hämat,
häi en Foascht, do es et schie.
Jo wat soll ich da woanascht,
wat soll ich woanascht hie?

Meddä em Dorf stäht dat Kapellche,
wo dä Johannes fia us wacht,
dat näist Schlemmes det paseare,
es nur of os Wohl bedacht.

Ihm zor Ehr do weart gefäiat,
äs em Jahr ä lustisch Fest.
Do don mia us schun drof freue,
un och of die Kermesgäst.

Die alt Schul kenn viel vazelle,
wat sich alles zogedrah,
von viel Freud un och von Sorje,
kenn die bestemmt so manches sa.

Osä Backes es Geschichte,
hot sein Schuldischkät gedoh.
Zom Plesear don mian gebrouche,
un dat och nua ab und zo.

Unä em Floa stäht majestätisch,
äne alte Ächebaam.
Wenn ich mia dä su betrachte,
vergessen ich manch Sorch, manch Gram.