Beuren

Beuren anno 1834

Aus dem Nachlass der verstorbenen Heimatdichterin Roth aus dem Eifeldorf Beuren im Kreis Cochem-Zell nachstehende Verse in Mundart:

(aus der „Heimatbeilage“ der Rhein-Zeitung 1970)

Achtzehnhännertvierendreißig

Schriewe mer das en ossem Lann,

Do oß Beure, jo, dat wääß ech,

Romp on Stomp mol oofjebrannt.

Weil su schwer de Loft os jange,

Ston dat Dorf jeleich ohn Flamme.

En Maan verbrannt, vill Veh on Koar,

E Gleck, dat en jode Wonter woar.

De Zemmerleut konnten Holz behaue,

De Baure wedder Häuser baue.

Se moosten jo wear Heipe (Häuser) hoan.

Doch koom vill Schold no Beure ronn.

Omn mot vill Arwet, soresch on Meh

Kohm Beure wedder off de Hüh.

De Baure han, de Floas jewunne,

Dä woar jeriest, jebräächt, jeschwunge.

Damols, dat es secher woahr,

"Selbst jespunne, selbst jemaacht

Oß de rächte Bauretraacht"

De Fraue hoan dä Floaß jespunne

Onn han schihn Leder bei jesunge.

Dan woar dat Leine draus jemaacht

Onn dat dann of die Blääch jebraacht.

Be wore do die Fraue fruh,

Wenn se vill Leine on der Truh.

Kläder hann se sech jemaacht,

De jenannt de Leinetraacht,

Woll jespunne, Strümp jestreckt,

Alles of de Hand jefleckt.

De Männer hoan jedräscht de Frucht

Om owens on der Stuff jehutscht;

Se han verzellt vom Meletär,

Wo se jeläje om Quadeer

On watt se hann em Kreesch jemaacht;

Do hann se mannigmol jelaacht.

Längst verjange os de Zeit.

Doch nau frag eich auch, ihr Leit:

Woar datt schihner net bä heut?