Johann Wolfgang von Goethe
Dä annere Erlkönig (in St. Aldegunder Mundart) - Übersetzung: Gerhard Schommers
Wer joggt do su spät be Noocht un Gewitter,
datt es die Maria met ihrem Pitter.
Die zwä honn ze vill Speck of de Knoche,
denn Maria däät vill ze goat koche.
Dä Pitter moost sich all Noos lang näije Bockse kauwe,
Ä hott gemäant, die aale dären irjendwie ennlauwe
Awwer die Wooch hot wat anneres gesoat,
Maria meckert, awwer see es och net zoat.
Och Maria woa moal zoat unn schlank,
Unn hat ganz enge Kläadcha em Schrank
Dat hot sich geännert – se ess richtisch well,
häit broocht se doch tatsächlich 2 x XL
Deshalb hon die Zwäa sich virgenumme
off a anner Gewicht runner ze kumme.
Müsli essen se, un net Rührei met Speck
unn hoffen, domet gäat vill von dem Iwwergewicht weg.
Vill Bewäjung hott ma inne geroare,
un weg met dem fette Schwäinebroare
Un Pizza kimmt nimmi of de Desch,
dafir gerret öfter moal Fesch.
Suu lauwen die Zwäa jere Daach dorch de Wald,
egal off et warm es orrer kalt.
Zehn Kilo hott schu jerer oofgeholl
Unn die Ääsch von dänne Bockse säin nimmi voll.
Unn da honn se noch wat Wichtijes entdeckt,
Datt Bedürfnis no Sex es ganz fresch offgeweckt.
Und dobee gänn och Kalorie verbrannt,
Heiße Liebe – gett su wat genannt.
Häit nennt ma dat Win-Win-Situation,
un alle zwäa honn wat davon.
Alle erret zor Nachahmung empfohle,
wenn a poar Pinncha runner solle.
Gerhard Schommers