Gerhard Schommers
Die Aldegunder soon Musseler,
off dem Hunsreck säät ma Muuuseler,
annere soon Misseler orrer Miiiseler
ganz egal, die Läit von der Mussel – orrer Muusel säin schuu ein Sort fir seech
Imm noo dii Sort Läit ze beschräiwe honn ich moal a Gedichtje gemaach
Wohl schuu etliche dousend Joar,
gerret Musseler, dat es woa.
wie dä Herrgott die Musseler hott gemaach,
hott ä sich schu wat bee gedoocht.
Noo dänne Germane koome die Kelte,
dat woaren secherlich net nur Helde.
se honn deetliche Spure hennerloas,
mannich Heiligtum und mannisch Stroaß
A Beespill ess dä Martberg iwwer Koarde,
die Römer kunnden et net erwoade,
auf dem Mons Martis off dänne Spure von de Kelte,
sich als näije Hääre oo zu melde.
Die Römer und die Kelte-Fraue,
honn zesomme gelooch in ihre Kaue,
datt Ergebnis, eesch soon et frank und free,
datt moos dä häitije Musseler see.
Spärer koomen noch die Franzuse,
die wollten och met dänne Musselmädcher schmuse.
Suu es enn edle Mischung entstann
die echte Musseler, Frau und Mann.
Die Römer honn die eeschte Weensteck gebrooch,
unn schu en Menge Wingerte oo gelooch.
„Wein macht Freude“ – säät ma häit,
unn datt verdanke ma dänne Musseler Läit
Dä Musseler ess fleeßig und moos vill schaffe,
ä well kää gruuß Vermöje zesomme raffe.
Goat lewwe well e, un moal ääne petsche
und net nur em Wingert erimm retsche.
Esse unn drenke hält Leev unn Siil zesomme,
dat honn sich die Musseler als Leitspruch vir genumme.
A schii Glas Riesling, en Schenke-Schmeer,
Noo gedooner Arwet, watt well ma mehr.
Un fäiere kinnen se, die Mussel-Läit,
Unn Idee-e dofiir hon se net escht seet häit,
Subaal et warm gett, kimmt Festje off Festje,
Enn Cochem unn Zell und jerem klääne Nestje.
Doo get gesunge und geschunkelt,
dä Ween im Glas dä funkelt,
die Mussik die spillt
Die Wiischtja gänn gegrillt.
Unn zoo dääne Festja kumme sehr vill Gäste,
datt ess fir dä Missela dat allerbeste.
Da säin net nur Zemmer und Ferie-Wonnunge belooch
von dänne Gäste get och mannich Flasch Ween met hääm gebrooch
Unn wenn et on der Mussel im’t Platt schwätze gäät,
unn ma von Musselkern bis Pinnerach on der Mussel lang fährt,
doo hiirt ma so mannije unnerschiedliche Klang,
die Lesst von dänne Spezialoosdreck zom Ween es unendlich lang.
En Du-Litter, datt es wat fir duuschdisch Läit,
ein Bembes mit zwo Liter Inhalt, glaaft mir ihr Läid,
datt es fir en Musseler kää Probleem
datt drenkt dä schu morjens, datt glaaft mer keen.
Un e gruuß Glas Heffe om Morje, dat woa normal,
dat woa datt übliche Ritual
dat kunnt doch nur der Gesundhät notze,
un die Zähn broocht ma da net zu botze.
Oof gefellt hott ma eescht seet de 60er Joa,
unn wenn da duuschdisch Werra woa,
ess ma met dem Schleejelche en de Keller getrappt
unn hott domet oos dem Faas gezappt.
En Setzknewwel dat woa en dinne Poal
En Stuazbitt en rund holze Moal
En Stütz woa en zinke Kann
unn en Zwenk woa en Bennwäid recht lang.
Die Koa hott ma met dem Zeesch-Schlopp gezoche,
unn be de Mostgewichte hott ma määsdens geloche,
Unn met dem Steckbäile ging ma em Frehjoa stecke,
un met dem Setzkooscht fählend Steck oos-flegge.
Die Hoot von dänne Trouwe, dat säin die Bällich,
wenn ma langsam mächt, dat ess gemällich,
Dat Krimmesje, dat woa a gebooche Messer,
Die Fräaspenz datt säin gewaltig Esser
Wenn et määs woa gingen die Fraue en de Wingert benne,
em Wender kunnten die Winzer morjens länger penne,
Dä Lunne, datt äss dä Splint von dem Raad,
datt Peedsche datt es en schmolle Pfad
Dä Zaboune verschleeßt dat Faas ganz inne
Dä Spund, dä kama om Faas nur owwe finne
Met dem Schwapphonn hott ma die Flasche gefellt
Unn beem Lesse hott ma die Feehrt gezellt.
Dä Düsejäjer goov noo der Buggelspretz modern,
datt woa en Zeete, die säin goa net fern
Die Buggelspretz woa mit zehn Lidder gefellt,
se woa schwer unn ma moost pompe wi well.
Dä Dusejäger hott nur finnef Liter gehaal,
dat woa leecht unn hott dänne Winzer gefaal
datt Modorche hott die Spretzbreh roos gebloas,
unn dat Ungeziwwer net mi em Läwwe geloas.
Dä Flubbes, datt woa dat Getränk in der aaler Zeet
Domet hot manijer en Lewwerzirrhose greet,
Häit drenke die Winzer immer ihre beste,
jere Daach, net nur on Feste
Dat woaren e poa Oosdreck oos der Winzersprooch,
esch denke, domet es et genooch,
esch hoffe, ihr hott das Määsde verstanne
Soss froocht mich, esch erkläre et danne.
Eesch lewwen on der Mussel wäile schuu iwwer 70 Joa
Unn egal, wo eesch soss in der Welt erimm woa.
Et ess nirjens schiina wie emm Mussel-Daal
em Summer, em Wender, ganz egal.
Gerhard Schommers, St. Aldegund